Jeśli w Sejmie na sali obrad nie ma spektakularnej awantury, to dla fotografa znak, że gdzie indziej trzeba szukać atrakcyjnych ujęć. Spacerowanie po sejmowych zaułkach, cierpliwość, trochę szczęścia i permanentna gotowość do „strzału” pozwala uchwycić taki momenty jak ten, kiedy krawat wicemarszałka Sejmu Jerzego Wenderlicha zaplątał się w dokumenty. Zobacz jak do prawidłowego wykonania tego zdjęcia zespoliłem punktowy pomiar światła ze śledzącym autofokusem.

Zdjęcia wykonane aparatem Nikon D3s i teleobiektywem Nikkor 300/2.8 G ED VR II. Ustawiony program preselekcji przysłony (AV). Ze względu na duże zródło światła za marszałkiem (okno) oraz białe ściany oświetlane z okien bocznych, co razem mogło fałszować prawidłowy pomiar światła, ustawiłem w aparacie pomiar punktowy. Używałem autofokusa śledzącego. Punkt śledzenia ostrości jednocześnie był punktem odpowiedzialnym za pomiar światła. Utrzymując wspomniany punkt na twarzy Jerzego Wenderlicha,  miałem zdjęcie prawidłowo naświetlone i poprawnie ustawioną ostrość poruszającego się obiektu.

To idealne rozwiązanie zawsze tam, gdzie mamy jaśniejsze tło za głównym motywem i obiekt przemieszcza się w nieznanym nam kierunku. Dodatkowo nawet jeśli wicemarszałek skręciłby w boczny, ciemniejszy korytarz lub wszedł w światło słońca padające przez okna po lewej stronie zdjęcia, my cały czas możemy kontynuować jego fotografowanie. Nie byłoby to możliwe, gdybyśmy mieli ustawiony w aparacie program manual (M), czyli zoblokowany na stałe czas i przysłonę.