Rok temu w nocy z 23 na 24 sierpnia komandos jednostki JWK Lubliniec Mirosław Łucki zginął w Afganistanie od wybuchu miny pułapki. Dzisiaj o historii zdjęcia zrobionego podczas pogrzebu komandosa. Dla mnie fotografia ta zawiera w sobie wszystko co powinno zawierać dobre zdjęcie newsowe, a jego przesłanie będzie tak samo aktualne za 10 jak i za 100 lat.

Pogrzeb chorążego Mirosława Łuckiego odbył się 30 sierpnia, tydzień po tragicznej śmierci. Zdjęcie zrobiłem tuż przed złożeniem trumny w grobie. Żołnierze składają flagę, którą przekażą żonie chorążego. Nad cmentarzem przelatuje duży wojskowy śmigłowiec, z którego za chwilę zaczną spadać płatki białych i czerwonych róż. To był chyba najbardziej wzruszający moment. Na zdjęciu udało się ująć wszystko to, czego wymaga się od dobrego zdjęcia newsowego. Jedna klatka, która mówi wszystko, opowiadała całą historię. Ale to co jest wzorcem, ideałem w przypadku fotografii newsowej nie zawsze sprawdza się w fotoreportażu. Ale o tym w dalszej części.

Kwestie techniczne

Przejdźmy do kwestii technicznych. Na pogrzebie fotografowałem dwoma aparatami Nikonem D4 i D3s. Fotografia została zrobiona Nikonem D3s i zoomem Nikkor 17-35 mm f/2.8 format zapisu RAW/NEF. Uchwycony na zdjęciu moment to 100 procent kadru. Jak widać przydałby się obiektyw z większym kątem widzenia np. 14 mm. Ale cóż, ogniskowa 17 mm była najszersza jaką miałem.

Żeby patrząc w lustrzankę, zrobić takie ujęcie, musiałbym leżeć przy trumnie, co oczywiście było niemożliwe. Słysząc nadlatujący śmigłowiec zmieniłem obiektyw na 17-35, ISO 800, przysłona f/5,6. Ustawiłem ostrość, zablokowałem ją i zdając się na własne doświadczenia postawiłem aparat na ziemi blisko trumny i skierowałem obiektyw do góry. Czekałem na moment, kiedy żołnierze w śmigłowcu zaczną sypać płatki róż. Ale tak się nie stało. Biało-czerwone płatki pojawiły się w powietrzu chwilę po tym, kiedy helikopter zniknął z mojego kadru po lewej stronie. Przez chwilę pomyślałem, że zrezygnowano z tego pomysłu. Pewnie ze względu na wiatr płatki zaczęto sypać dopiero, kiedy śmigłowiec opuszczał miejsce ceremonii. Obliczenia pilotów były jednak dokładne, płatki spadły prawie idealnie na środek cmentarza.

Budowa fotoreportażu

Często jedno zdjęcie pojedyncze jest tak przepełnione informacją i emocjami, że przytłacza pozostałe fotografie z jakich powinien być zbudowany fotoreportaż. Osiem miesięcy po pogrzebie usiadłem do komputera, aby zobaczyć, czy ze zrobionych zdjęć mogę ułożyć fotoreportaż. Przeglądając ujęcia byłem przekonany, że fotografia ze śmigłowcem jest pewnym kandydatem do tej opowieści. Wstępnie wybrałem około 40 ujęć, następnie tylko 6.

Nauczony doświadczeniem zawsze pokazuję szeroki wybór zdjęć dwóm, czasami trzem innym doświadczonym fotografom. Autor zdjęć zawsze ma osobisty stosunek do swoich prac, co nie pozwala spojrzeć na wybór chłodnym okiem. Niestety obaj zaprzyjaźnieni koledzy zgodnie stwierdzili, że zdjęcie ze składaniem flagi jest zbyt mocne, przekazuje jednorazowo zbyt wiele informacji. Nadaje się na konkurs jako zdjęcie pojedyncze, lecz nie jako element fotoreportażu. Nie od razu przyjąłem tę argumentację. Pomiędzy moim wyborem 6 zdjęć a wyborem kolegów różniliśmy się w kwestii dwóch fotografii. Jedną z nich było zdjęcie ze śmigłowcem. Ostatecznie posłuchałem sugestii znajomych a fotoreportaż pokazujący pożegnanie komandosa Mirosława Łuckiego zdobył I miejsce na tegorocznym konkursie Grand Press Photo.

Przesłanie

Warto na koniec na chwilę skupić się na przesłaniu tego zdjęcia. Dlaczego uważam, że będzie aktualne i za 100 lat? Człowiek od zarania musiał bronić swojej rodziny, swojego terytorium, kraju. Jeśli był słaby, nie miał doświadczenia w walce i stosownego uzbrojenia, padał ofiarą silniejszego. Obrona kraju zawsze pociąga za sobą ofiary. W zorganizowanym społeczeństwie za sukces uważa się, gdy w chwili zagrożenia giną tylko żołnierze, a nie ludność cywilna. Trochę zapomnieliśmy jak ważnym elementem społeczeństwa jest wojsko. Ostatnie wydarzenia i wojna na Ukrainie pokazują, że w tej kwestii nic się nie zmieniło i nie zmieni. A tym co gotowi są oddać życie za obronę kraju należy się szacunek.